Naat Şiiri - Barış Patlar

Yetermiş diyorlar, şehadeti kelimeyle
Boğazı bile geçmez o da kalır hep dilde
Kimi isyanda kimisi redde bütünüyle
Camiler dolar belki; ancak leyl-i kandilde

Biz miyiz Müslüman yoksa deli miydi ashab?
Yoksa vardı da onlara bize yok mu hesab!

Ya Resul;
Bayrağın son en son İstanbul’da dalgalandı,
Onu da birkaç mel’un eşkıya yağmaladı.
Ayak altında İslam küfür göğe ağsadı.
Koca saltanatı birkaç soysuz parçaladı.

Dini yetimleşti, Müslüman kaldı pervasız
Kadınlar isyanda unutuldu eski sütre.
Çocuklar büyüyor; anasız yahut babasız
Kafiri değil, mü’mini aşikar oldu küfre;
Artık bir değil bin Salebe kaldı zekatsız.

Sular akmıyor artık ne parmaktan ne de ırmaktan!
Biri doymuyor ki değil ordu doysun bir tastan.

Ya Nebi;
Yağmalandı İslam, bin parça oldu bir Ümmet,
Kimse tutmaz elimizden, sen bize yardım et,
Zevk sefa dört bir yanda, unutuldu keyfiyet
İdraktan yoksun ümmet! Düşünmez “neden bu sefalet!”

Nefse zor geliyor; beş vakitte yirmi secde,
Yapılanlarsa gösterişte kalır sadece.
Kıraat olmuş namazda; riyanın yanında kinde
Okunmaz İlahi Kitaptan iki üç hece.

Ölüm yok mu meskenimiz ettik dünyayı,
Unuttuk hesabı bitirmedik bu rüyayı.

Ya Resul;
Yıllar nasıl geçiyor, aylar dakika gibi
Olanlar oldu bilinmez lakin tek sebebi!
Mekke’ye yönelmedik Kıble saydık Mağribi!
“Müslüman mı?” der görseydi bizi sahabi.

Cemaatin yüzü gülmez, imam asık surat…
Üç vakitten ziyade heyhat boş kalır ma’bet!
Bu halde mi geçilecek ahirette Sırat?
Ne takat kaldı müminde ne de kaldı heybet,
Bir putumuz yok o da yapılacak bir gün elbet,

Ya Resul; Ya Nebi;
Sen gittin gideli çok hem de çok değiştik,
Allah’tan fazla kullarına secde ettik!
Önde Kılavuz elde Rehber olmadan gittik
Ki tüm bu olanları ümmetçe hak ettik

...........................................Sulhi

.....................2004’ün buhranlı bir mayısında….