Naat Şiiri - Hikmet Küçük

Sen ki alemlere rahmetsin, yüce Ahmed’sin,
İki cihan güneşi Hazret-i Muhammed’sin.

Yüzün suyu hürmetine yaratıldı âlem,
Cennet kapısına ismini yazmıştı kalem.

Sen bir hasıra baş koymuş seyyid-u enbiyasın,
Kendini ümmete adayan rasûl-ü kibriyâsın.

Uhud dağından altını tepip, midene taş bağladın,
Tüm günahların affolunmuşken yine de ağladın.

Kâfirlerde inkârı, mü’minlerde îmanı,
Okudukça artırdın yüce kitap Kur’an-ı.

Bir gece çıktın mîrâca, binip burak atına,
Gezdin sırlar âlemini, vardın Rahmân katına.

Ettin şanlı ensârın şehri Medine’ye hicret,
Bıraktın ardında tekrarı imkansız bir sîret.

Ümmetî ümmetî dedin vefâtın anında,
Günah ne gezer, leke yoktur yüce şânında.

Sen habibsin, cevhersin, çağlayansın, müctebâsın,
Hayatı en güzel örnek, Muhammed Mustafâ sın.

(Eskişehir 5/6/1990)