Naat Şiiri - Münzevî Muhayyelât

içimizin çölüne su salan büyük saki
olmasan ne bilirdik yaradan tek ve biri

güle gül dememize sensin sebep ey nebi
rayihandan bir nefes diriltir ölüleri

sensiz düşürdü şeytan hendeğine fakiri
adından uzaklarda olduk dünya hâkiri

gölgemizi yok ettik güneşinde sevgili
sana çıkar tüm yollar ey merhamet şehiri

geceler boyu yansın ümidimin kandili
sen dile ben geleyim vuslatına sevgili

aşk-ı güzaftan arın dökül kalbimin kiri
gül kokan nebiye sun bu bedeni bu seri

kırk ikindi miktarı aksa gözümün seli
çıksa dünya kalbimden ol taht senin sevgili

göklerden gelen ulak verdi sana haberi
nurunla pak eyleyip söktün olanca kiri

ya nebi kavşıtında unutma muhalifi
sade sana eğilir onun asi bedeni

m.M..