Naat Şiiri - Nebi Ünler

NAAT

Rahman ve Rahim olan Aziz Allah adıyla
Alemler şereflendi Resulallah tadıyla.

Katip bilir kalemi, ne yazdı, ne yazacak?
Karan bilir Ademi, ne kardı, ne karacak?

Zaman denilen çember genleşip daralacak,
Var edilmiş her bir şey, menziline varacak.

Nur, ateş, toprak ve su... paylaşacak mizan da
Ne İstanbul hariçdir, ne sır kalır Fizan da

Mağrip, maşrık kalırmı, düzelince kâinat
Altı günde yapana, güç gelirmi tamirat

Çelişki varsa, bizde... Ezel-Ebed bizedir
El-Hakem buyurmuştur, adil hükmüm sizedir.

Kıldan inceymiş sırat, kılıçdan daha keskin
La ilahe illallah, Elhamdulillah, teskin.

O gelmeden hakimdi, cehalet karanlığı
Kumların çığlığıydı, kız bebek mezarlığı

Adem, Havva elele yaşamıştı bin sene
Habil, Kabil vakası, ilk vedası can, tene.

Sonra tapındı puta, sapkın, rezil insanlar
Nuh’a verilen tufan, ve muhtelif ihsanlar.

Nemrut melunu şaşkın, yanmamıştı İbrahim
İsmail’e bir koçu, bağışladı ol Rahim.

Safa, Merve arası, Hacer’in ayak izi
İbrahim ve İsmail, yapmışlar Kâbemizi

Zemzem, Hacerülesved, Onlardan kalan miras
Şeytan ve uyanlar da asla bitmez ihtiras

Firavun’a şamardı, Kızıldeniz’de Musa
Göğe davet edildi, Kudüs’de yetim İsa

Yüz yirmi dört bin elçi, her kavime gelmiştir
En son Ahmet gelecek, müjdesini, vermiştir.

O mübarek yetimin, Abdullah babasıdır
Nur yüzlü Muhammed’in, Amine anasıdır.

Adanasız, 30.12.11 – 06.50 Yılgın Yağmur
................