Naat Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Alemlere Rahmet, Büyük Nebi Hz. Muhammed (s.a.v.)’e

Kâinat yaratılmadan ismin yazıldı cennete
Lütuf buyurdu Habib’ine yüce Rahman
İsmin yaratanla anıldı Kelime-i Tevhid’de
La ilahe ilallah Muhammeden Rasurullah
Tevhidin yüzü suyu hürmetine
Söylese bir can, bir kez olsun candan
La ilahe ilallah Muhammeden Rasurullah
Allah’ın rahmetine kavuşacak mahşerde...

İlk ve sonuncuydun nebiler içinde
Kâinatı senin nuruna yarattı Bâis
Olmayacaktı ne Adem ne Musa
Ne İsa ve ne de biz
Nebi Musa(as) bile sana ümmet olmak istedi
Adem (as) bile affedildi
Senin ismi şerifinle Gâfur’a...

Doğumunla devrildi putlar, söndü şirk ateşi
İnsanlığa bayram, cehillere zindan oldu dünya
Seni görenler nura boğuldu
Bir necm oldu semada,
Göremeyenlerse hüsran
Yüreğimde yanan özlemsin her an...

Çocukken bile bir başkaydın
Yaşıtların oyun oynarken
Sen hep Hakk’ı aramaktaydın
Olmadı batılla bir işin
Dikişsiz mucize ameliyatla temizlenmişti kalbin
Ve Hira’da görev sahibine teslim
Zaman içinde zaman yarattı senin için Bâri
Burak ile Refref ile ziyaret ettin Müheymin’i...

Çilelerle yoğrulan hep sendin
Merhameti dünyaya sen öğrettin
Hep şahikalardasın, o yer ancak senin hakkın
Bizlerse azat kabul etmez köleniz
Dua ederken Rahiym’ine
Muhtacız söyleyeceğin bir tek söze
Şefaat, şefaat ya Rasurullah şefaat...

Ravza-i Muahharda bir avuç toprağın olsaydım
Mahşere dek sana doya doya sarılsaydım
Namaz kılarken seccade diye kullandığın torağın olsaydım
Her rekâtta seni alnından öpüp okşasaydım
Ayağında bir çarık olsaydım
Dikenlere sen değil, ben batsaydım
Altında atın olup cihada koşsaydım
Bedir’de, Uhud’da, Hayber’de
Attığın bir ok da ben olsaydım
Seninle cihadı tatsaydım
Uhud’da, Hayber’de bulunup
Bir şehit de ben olsaydım
Elindeki yeşil sancağın olup
Mekke’nin fethinde bulunsaydım
Gözlerinin ulaşıp nur akıttığı
Sararmış bir tutam ot yahut bir taş
Ya da gözlerinden Allah için akıttığın
Bir damla yaş da ben olsaydım...

Seni görmeden geçirdiğim ömrümde
Hep yas içindeyim yas
Tek tesellim var benim
Şükür ve hamd ediyorum
Her gün Macid’ime
Beni kendine kul
Sana ümmet olarak yarattı diye
Sen Hakk’a yürüyeli beri
Bu dava hor, bu dava garip
Ümmetinse boynu bükük yetim...

İsminin delisi oldum
Davanın bir neferi
Latif’im şehitlik mertebesini
Bilmem bana ihsan eder mi
Gafur’um bağışlar mı bunca günahlarımla beni
Şefaat eder misin bana
Ey büyük Resul ey kurtarıcı Nebi...

©
12 - 05 – 1997 / Losser