Naat Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıyıldız

Neyin aydınlığıdır, parlayan o, yüzünde?
Nurdan bir ışık sanki, yanıyor gözlerinde.

Kutsal tevhit sancağı, dalga dalga saçların.
Yanaklarında açmış, çiçekleri baharın.

Sevgi, aşk saçılıyor cömertçe ellerinden.
Sevinç çığlıklarıdır üstümüze dökülen.

Zulüm ayaklarının altında ezilirdi,
Senin olduğun yerde korkusuz gezilirdi.

Bilimeyen ne varsa bize geldin öğrettin.
İman ettim, inandım getirdiğin en son din.

Vasıflarını senin çözemez hiç bir akıl,
Ey kukla medeniyet yıkıl karşımdan çekil.

Dizginleri vermişler beyinsiz makinaya,
Ne büyük iş yapmışlar güya çıkmışlar Ay'a.

Bin dörtyüz sene önce Miraç var iken şurda,
Kıyametler kopuyor Ay'a inmiş bir hurda.

İnkarcı medniyet varsın kudursun dursun,
Bize sen yetiyorsun gerisi onun olsun.

Senin devrini görsem bin can olsa verirdim.
Bakamazdım yüzüne mumlar gibi erirdim.

Okyanuslar ve gökler ufkuna dar gelirdi.
Bi işaret eylesen, LEBBEYK ya Rasul derdi.

Sen geldin bütün yollar birer birer açıldı.
Doğduğun gün Dünya'ya misk-i amber saçıldı.

Ufkumuzda açılan nurdan kapı idin sen.
Meçhuleri apaçık önümüze serdin sen.

Senin için yarattı tüm varlığı Allah'ım.
Bense iznde gezen zavallı bir seyyahım..

Birer birer inerdi dileseydin yıldızlar,
Bakışınla erirdi kutuplarda ki buzlar.

Bize bizi anlatan, öğreten de sen idin,
İnandım iman ettim getirdiğin en son din.

Bilirim senin için yaratıldı kainat,
Yalnız şeytan melunu zatına etmez biat.

O da sırtına lmış Allah'ın lanetini,
Ebediyen yanarak öder kefaretini.

Nur yüzünün yanında güneş mum ışığıdır.
Allah'ın sevgilisi, Allah'ın aşığıdır.

Kainsatın mimarı temel taşı sen idin,
Unutulan nizamı sen yeniden getirdin.

Ebediyen mutludur sevgini paylaşanlar,
Onlardır bir çırpıda kıl köprüyü aşanlar.

Sen aleme rahmetsin merhametin hudutsuz.
İzinde gitmeyenler iki dünyada mutsuz.

Terbiye, edep, haya seninle güzelleşti.
Seninle güzel ahlak faziletle birleşti.

Işıksın gözlerime sen olmazsan göremem.
Sensiz tüm kainatı verseler de istemem.

(Maraşca ve Kar') şiir kitabımdan