Naat 1 Şiiri - Zekeriye Tek

Bu Gece
Melekler bu gece inerken rahmetle özdeş,
Ukbadan dünyaya açılmış bir kutlu güneş.

Hasbihâl eyler harimi çiğnetmeyen bülbül.
Âlemde Hayrü’l- Beşer henüz yeşeren bir gül.

Mehtaplı gece haberdarı olmuş semanın.
Mahbubu hale hale parlayan bu simanın…

Eğilmiş sonsuz kâinat saf saf huzurunda.
Dolmuş rahmet, Resul-ü Enbiya zuhurunda.

Susmuştu bütün cihan, zerrât kesilmişti lâl.
Afakı sarmıştı, bir dem bu hasret-i leyâl.

Visalin sevdasıyla zaten yanmıştı hilkat.
El-hâsıl bu gece gelmişti âleme hayat.

Hasret çöle vurmuş, bekler bir akşam yağmuru.
Ateş düşmüş yakar, bükülür nefsin gururu.

Selâm söyler; her taşın, toprağın ve her dilin.
Rahmet yüklü beşere uzanan nurlu elin…

Ezelden ebede ne var ne yok her hecede,
Topladı üzerine ansızın bir gecede.

Gönül; bî-çare, garip. Dert; avare yuvanda.
Özlem duyar bu gece, sana kutlu havanda.

Nice mahlûkat bekler nasibini katından,
Lütfunu gösterir Allah bize sanatından.

Üstünde söyler Mekke’nin Allah’tan muştular.
Mevç mevç olmuştu beklenen Nebi’ye coşkular.

Bulunmaz bir daha bu geceden başka gece,
Umulmazdı lakin bu güç yücelerden yüce.

Geleceğin günü hep bekledik böyle yalnız.
Ey dünyanın üstüne doğan en büyük Yıldız!

Canımız, Cananımız, candan dost Efendimiz.
Elbet bizi sana kavuşturur bu sevgimiz.

Sivas 2002
Şair: Zekeriye Tek