Na-ümid Şiiri - Özcan Çokan

Bazen bir şeyler olur ya hani;
insanın bir başka insana onunda günün birinde bir insan oluduğunu unutturan,
sevmek önünü ardını düşünmeden bir masal gibi pür-ü pak masumca,içten duygularla seni seven ardından seninle dalga geçmeyen...kutu kadar küçücük bir eve iki tane kedinin bile sığamayacağı bir evde saf duygularımızı sıkıştırıp bir ömür tüketebilirdik,olmadı ama, sen beni tüketmeyi seçtin bende duygularımı...bir ömrü duygusuzca geçirenler kervanındayım bende,insan insan olsa insana insan olduğunu unutturur mu ?