Nâ Nasîp Şiiri - Hasan Fahri Tan

Günlerden bir gün

Ava çıktı Nâ/nasîp

Kestirdi gözüne bir güzel kuşu

Başka bir şey görmüyordu gözleri.

.

Sessizce yaklaştı ve nişan aldı

Tam vuracaktı ki / o ne? /

Bir tazı sıçradı çalılar arasından

Kaptı ve götürdü bu güzel avı...

.

Gez'i gören

Ve gören arpacığı keskin bakışlarıyla

Tazıyı görmemişti.

.

Şaştı kaldı Nâ/nasîp

Parmağı tetikte kaldı...

...

Bir başka gün cenge girdi Nâ/nasîp

/Kuş kadar yüreğiyle/

Yoktu kendinden başka kendine rakîp

Gün bu gündü

Onun günüydü

Bir yıldız koyacaktı ki pâyesine

Ayağı sürçtü birden

Yere düştü Nâ/nasîp

Kalkmaya yeltendi fakat nâfile

Bir toz bulutu belirdi yanı başında

Nasıl oldu da o cesur (!)

/Destanlardan fırlamış/

O Battal (!)

Gâzi'yi (!) görmemişti...

.

İlendi Battal için

Diş biledi tazıya

Kuş için de bin ''ah''

Çekmedi değil...

.

Çekilip kabuğuna çaresiz

Kendi hallerine kendisi yanıp

Kimselere dert yanmadı halinden

.

Günlerce dolaştı deli/dîvâne

Aynalara baktı; nerde eksik var

/Kâ-kül'ünden olacak/ o alnındaki

Yazıyı görmemişti;

''N â n a s î p''

-------hft

Not:

Bu şiirde geçenler hayal ürünü olmayıp, gerçek olay, kişi ve kuruluşlarla ilintilidir./hft