Nüans Şiiri - Arap Kurt

kaldırımda gölgeler bulutlar yere ağar
gece kuşundan dinle karanlıkta amanı
ne cennet ne cehennem arafta hiçlik doğar
şehir bacalarının gümüş renkli dumanı

sessiz sessiz ağlayan yıkık virane evler
kayan yıldız öfkesi güle sıçrar alevler
kelebek görünüşlü yarasa olmuş devler
ancak dua dağıtır bu kasvetli zamanı

beynimde davul sesi düğün eder zebani
günahlarım canavar ruhum bana yabani
yuvadan çıkmış gözler kör şeytandan şeytani
eşikte bekler köpek melek inecek anı

senden bir yer isterim uzanıp yatmak için
sürün atlarınızı basıp üstümden geçin
incitmeyin kalbimi kabrime çiçek saçın
beni bana bırakın toprak emerken kanı

ölüm girdi fikrime kaybolan güle yazdım
ne kendimden bir fazla ne de kendimden azdım
kanayan tırnaklarla şaire mezar kazdım
Azrail bedenimden çekip alırken canı