N?r'u Dilâram Şiiri - Abdullah Tüzün

Gel ey hûri didem nûr'u dilâram
Gel aşkın izini sürelim gitsin
O ki, aşkı senden öğrendi lâram
Öyleyse gel hele sürelim gitsin.

Ömür denilen şey durup bitmeden
Yıllar elimizden uçup gitmeden
Beni senden seni benden etmeden
Tez gel de menzile erelim gitsin.

Aşka ermek ise kastın ereğin
Beni germek için atsın yüreğin
Elde kalan ömrü mahşere değin
Gel de dilden dile verelim gitsin.

Gözünle yeşeren bu gül bağlarım
Sen açtıkça demet demet bağlarım
Ne olur kopmadan gönül bağlarım
Aşkı elden ele serelim gitsin.

Gel de benim ile seni desinler
Seni gonca teni gül edinsinler
Yâr diye yadeller yadedilsinler
Yeter ki, eline ellerim gitsin

Bu hasreti delip yen ki, benlice
Kalbim delilenip atsın senlice
Gözler benli menli gönül yenlice
Olsun ki, neşeyle gülelim gitsin

Gel de hiddetinle vur inlet beni
Rihter ölçeğinle yer dinlet beni
Yedi şiddetinle derinlet beni
Fay hattı zelzele diyelim gitsin.

Saçımı kırlatan her andığımla
Seni hatırlatan sen sandığımla
Gel de yandığımla usandığımla
Bu aşkın yayını gerelim gitsin.

Gel de esinelim gerilmektense
Aşkı gülsünelim derilmektense
Her gün ölüp ölüp dirilmektense
Canı cana feda edelim gitsin.