N'olur Benden Gitme Şiiri - Filiz Daş

Bakma bana öyle acı acı
Hayatımın önsözü gibi göz altımdaki morluklar
Acıyor içim
Bir yumruk gibi düşüyor yaşlar

Bu ne destursuz acıdır böyle
kalbim üstüne düşüren
Yok diyorum bugün okumam yazmam yok işte

Babamın bana bıraktığı
Hayat harçlıklarımdan mutluluğu pay edip
Umudunun tam orta yerinden vurulmamış
Bir çocuğun baş ucuna bırakıp kaçasım var

Müsaadeniz var mı bu gece
Ciğerim ağzımda fırlayacakmış gibi
İyice boğulmuşum
Sonsuzluğa gidesim var

Görsünler istiyorum tabii
Bir mızrağın ciğerime nasıl da saplandığını görsünler
Sahi; siz hiç ruhun kalbe batmasını duydunuz mu?
Bunu da bir çırpıda oturup anlatasım var

Seni ne çok sevdiğimi
Denizden bir acıyla sıçramış balığın
Kan çanağına dönmüş gözlerini
Yadırgayanlara ibret olsun diye bırakasım var

Ahh! Bir bilsen Can Özüm
Okunmasın diye yüzümdeki hüznüm
Işığından üşümüş bir sokak lambası altında
Kimse anlamasın diye yağmura ihtiyacım var

Yorgun eşiklerden geçip giderken bu hayattan
Sıvası akmış boş bir duvarın dibinde
Yıldızları zangır zangır titreten bir serzenişle
N'olur benden gitme!
Avazım çıktığı kadar bağırasım var

Ne çok severim kaldırım çiçeklerini
Bir umutla takılır gözlerim
Severim susuz umarsız yeşeren filizleri
İnsanlar sevgisiz
Balıklar da susuz kalınca ağlar mı anne?