Gezer oldum, gezer oldum, Mecnun’dan beter oldum,
Sensizlik bir ok gibi saplandı gönüle,
Çıkarmaya çalıştıkça sızlatıyor her sefer,
Sen unut beni, ey yâr, belki çoktan unuttun
Ama benden bekleme
Şu gönlümün şehrinde geceyi tüten bir serseriyim,
Seni andıkça yangın, sen yokken bir enkazeyim.
Unut dersen, unutamam, özlem kök salmış derin bir yerde
Unutursan eğer sen beni
Zaten ölmüşümdür boşver artık beni
"Boşvermek" benim yapamadığım
Belki de çoktan attın aklından beni,
Belki de şimdi başkası ısıtır o soğuk rüzgârı.
Ama ben hâlâ o okun ucunda, bir sır gibi,
Acıyı içerek yaşıyorum, adın dilimde bir dua.
Unutmak ne mümkün, unutulan olmak ne korku,
Yürekte bir kurşun gibi durmuş, her an vurmaya hazır o duâ.
Sen gittin gideli, her gece yıldızları sayar oldum,
Bir ömür sürgün kaldım, sensizliğin bu beyaz kuyusunda.
Kayıt Tarihi : 29.12.2025 01:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!