N'ida-5 Şiiri - Necdet Arslan

Geceyi elekten geçirdim
Ne kadar pişmanlık varsa hepsini yerinden ettim
Düşmedi tek damla bile gözlerinden

Duvar karardı
Gölge birdenbire kayıplara karıştı
içimde kaç tane ölüye yasak konmuştu
Kavuşamayanların tümü kadar mı suçluydum
- bil
….mi
……yor
……..dum

Yeterli sayıda do arandığı saatlerdi sokaklarda

Nazilerin yasakladığı sevda
kitaplarıyla birlikte yakılıp kül olmuştu
Dakikalar birbirini çileden çıkarırlarken
alevler döküldü, ıslandı yıldızlar

Müthiş bir silinme korkusuyla
karaladığım bu şiirdeki kanayan vicdanıma
aldırma sen

Kısa mesajların toplanıp
tıkıldığı mahzenlere gün ışığı olmamış mıdır aşk
Yanıtını bulamadığımız sorularla didişirken
ellerimizin titrediği o biricik günlerimize doğru mu emeklesek
n'etsek?
Galiba Erbaini boşu boşuna taşa tuttuk biz
Hep yufka yürekli olurlardı oysa onlar

mayın döşeli bahçelere dalmak,
kusa kusa gebermek en çok da bizim hakkımızdı
N’esini kaybetti de İda taammüden sus'tuk
s
u
s
t
u
k