Yorgunluklarımız
Elden ayaktan düşmelerimiz
Hatta yalnızlıklarımız
Hepsi birer mazeret
-bir kez olsun kendimize sarılabilmek için-
İlk halimiz, çöplüksüz aynalar
Sırf sevinç, o katıksız bahar
Geride kaldılar masumiyet kadar
-hüznümüze değebilmek için-
Karşılıksız, aydınlığa boyuyor karanlığımızı
O her sabah kınalı elleriyle başımızı okşayan güneş
Gövertiyor yamalı yorgunluğumuzu
Dünden arta kalan paslı düşüncelerle
-yalnızlığımıza delil olabilmek için-
Sabi öfkesiyle kurulu mavi bir dinamit
Çarpar yüreğimizde dipdiri, fanatik
Öylesine gözü kara, öylesine atik
-haydi! bir gün daha, bir de benim için-
*Aylak Dergi 27. Sayı*
Ömer Can KaplanKayıt Tarihi : 26.6.2024 15:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!