N'edecen? Şiiri - Adem Kaçar

Gururlanma insan, gel haddini bil!
Orada makam, şân, malı n'edecen?
Ölmeden önce öl, şu nefsini sil,
Firâvun, Nemrut'ça hâlı n'edecen?

Azrâil vuslâta saat kuruyor,
Ecel vakti gerçek yüze vuruyor;
Bu nefse tebessüm edip duruyor,
Dünya denilen şu yalı n'edecen?

Aklın varsa eğer dinlersin beni,
Öldüğünde yâren gömecek seni,
Sarıp sarmalarlar kefenle teni,
İpek gömlek, fistan, şalı n'edecen?

Emânet nimetler senin mi sandın?
Sen de öncekiler gibi hep kandın,
Terk edip renkleri beyaza bandın,
Mavi, yeşil, siyah, alı n'edecen?

Tarsusi ahrette Hâkim'dir tanık,
Nefsindir şâhidin, sen ise sanık,
Durumun âşikar, vaziyet yanık,
Yok ki tutunacak dalı n'edecen?