Gül/lerin Gözyaşları Şiiri - Mecit Aktürk

Kim bilir bir kadının bu kaçıncı feryadı
Şu ülkede huzuru talan ettiniz... talan!
Emin olun tükendi sabırların miadı
Paramparça... bir yığın; umuttan arta kalan
Bu milletin başına bela oldunuz ulan!

Kalbe Sevinç, çehreye Neşe yakışır ama
Gönül/ler kan gölüyken nasıl gülsün bu Sima
Hainler hanedeyken gerek yok ki hasıma
Kalmadı sayenizde nefes alacak alan
Bu milletin başına bela oldunuz ulan!

Her inleyen yüreği eşeleyip, kazdıkça
Kâğıdıma her nakış ağıt oldu yazdıkça
Marifetten sayın siz, paye umun azdıkça
Tiksiniyor gördükçe ameli kayda alan
Bu milletin başına bela oldunuz ulan!

Gonca/Gülller üstüne tonla kar bıraktınız
Ne gülümseyen Şafak, ne Bahar bıraktınız
Dilde zehre dönüşüp Sinem/ize aktınız
Yanınızda zemzemle yıkanmış kalır yılan
Bu milletin başına bela oldunuz ulan!

Madem kalplere kahır -insafımıza- her ek
Madem ki, masum kaldı yanınızda engerek
Çare belli, çözüm tek; fazla söze ne gerek
Uslandık deseniz de... herkes bilir ki yalan
Bu milletin başına bela oldunuz ulan!

Yakışır mı insana Mehtab'a korku salmak
Avcundan Yıldız'ları, Nazlı Hilal'i almak
Bunun adı kahpelik... bu düpedüz alçalmak
Köz oldu gözümüze -yüreğimize dolan-
Bu milletin başına bela oldunuz ulan!

Yetmez mi demiyorum; belli zaten, yetmemiş
Nasihat keyif vermiş, ceza fayda etmemiş
Zulüm caddeye taşmış, Çiçeğe kış bitmemiş
Düşmanımdır tasmasız sizi sokağa salan
Bu milletin başına bela oldunuz ulan!

Düşünün, Yunus deyip, izine düşen ozan
Neden bugün öfkeli, Yavuzlara borazan
Ya kıyamet kopacak... ya bitecek bu hazan
Ne İnci, ne "taş" bulur bulanık suya dalan
Bu milletin başına bela oldunuz ulan!

Lugattan sordum sizi, kelimede, imlâda
"Alçak" yetersiz kaldı, "çukur" geldi imdada
Elllerde kazma kürek, umudumuz Mevlâda
Vebalimizi taşır namazınızı kılan
Bu milletin başına bela oldunuz ulan!