Müziksiz Aşk Şiiri - Selin Melek Aktan

Müziksiz bir aşkın
Kederli dansıydı o gün aramızdaki
İki ileri bir geri

Geçmisin karanlık odalarında hayaletleri kovalarken
Ateşe verdin bir hayali
Uyumayi düşlediğin huzur vadilerinden
Ağzından alevler fışkıran ejderhalar çıkarttın
Titrek ışığında alevin
Gencecik umutlarımızı yakıp kül ettin de
Akıl oyunlarının yaşlı kurtlarını
Tabutlarına kilitleyemedin

Kendi cangılında
Korku avına çıkmış perişan yürek
Gri bir göl sessizliğinde
Gezinirken güneşsiz bataklıklarda
Gömerken tüm sevgileri kürek kürek derinlere
Sana saçlarını uzatmış
Gökkuşagi şatosunun ayışığı prensesini
Ne çabuk unuttun
Rapunzel o sacların her bir telinden
İnci merdivenler örmüştü sana
Hoplaya zıplaya çıkman için
Sevgisini kement yapıp
Öldürme gözleri aşk olan kadını

Zebaniler ormanından gökkuşağina giden yolda
Rengarenk kuşlu kadınlar
Balıklı kadınlar gerek sana
Açmak için mutluluk satosunun kapısını
Ayışığı saçlı bir kadının
Boynundan öpmek gerek
Korkuyorum
Ya vampirin öptüğü ruh yok olup giderken
Mutluluğun anahtarını da
Alıp götürürse meçhule
Kim uçuracak bizim saf yüreklerimizi
Ait oldukları yere
Penceremden sırtlan yüzlü kelebeklere bakıyorum
Üşüyor,üşüyorum
Yangınlardan çıkmış yalınayak bir ruh
Yeniden uçmak için
Kanatlarımı arıyorum savaş artığı düşlerde
Önüme düşerken solgun nefesin
Yitip gitmiş saatlerde
Bir hayali kovalıyorum beni aşık yapan
Bir sen arıyorum aşkı aşk gibi yaşayan
Öldüren değil, fetheden birisini arıyorum