Sanki bir resim olmus yasanan hayatlar
Inisleri cıkısları hataları ve guzellikleriyle.
Bazen bir bardak cayla bir simit olmus,
Bazen de avuc icindeki bir mutluluk adacıgı.
Olen ve yeniden canlanan bir insan olsaydı
Hayatı sevin derdi suphesiz...
Bir yudum su içtim yine bardağımdan
Yağmurların toprak kokusunu hissettim.
Çamurda oynayan umutlu çocukları gördüm
Ve kaderine ağlayan insanın gözlerini.
Akşam sabah rüzgar esiyorsa yüreğinde
Bitti mi bitmiş mi herşey
Yoksa yeniden mi başlayacak
Gözyaşları mı o gözlerdeki
Yoksa havanın nemi mi sinmiş?
Bir ağaç gibi beklemek
Gurbet mi ayrılık mı hasret mi
Nedir bu başımıza gelenler
Umut mu besliyoruz yüreğimizde
Gözlerimizde.
Bir yabancı geçiyor,
Zaten hep yabancıydı
Yanan bir mumun gözyaşı
İnsana kendini hatırlatır.
Karanlıkta yok olurken
Hem yok olup hem ağlalarken
Bir iz bırakmaya çalışır.
Kimbilir belki bir güneş olamadığına
Rüzgardan mı korktun bebeğim?
Üşümüşsün...
Ürkek seslerle konuşurken
Bir elinde rüzgar gülün.
Al bu hırkayı
Küçük dünyasında,hayata vokal yapan düşünceler,
Alkışlardan sonra el çırpan eller.
Menfaat için yaşayanlar hayatı,
Ve kolları bağlı oturanlar
Beş para etmeyenlerin önünde...
Yüksek binalarda yumuşak pamuklara
Sarılmışken ağlayan bebekler,
Düğmeden gözlü, kısa saçlı bebeğe
Sevinir çocuk olmadan büyüyen çocuklar.
Tararken tek oyuncağının saçlarını,
Onun gibi olmasını bekler tek annesinin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!