Acı ne kadar acı verir ki insana...
Asıl acıyı insan verir insana...
Sen beni kalbimden vurursun da belki
Oysa ben sana estiremem rüzgarı.
Sen bende ben olursun da belki
Oysa ben seni affedemem gayri.
Şu küslüğün yok mu!
Atsana!
Yabana!
Zaman kaybettiriyor bana.
Anlasana...
Misafir etmek istemem gözyaşlarımı
Ama o!
Her defasında sürpriz yapıp gelir bana...
Şimdi anlıyorum nedenini;
Yıllar sonra sevdiklerime...
En çok kullanışım virgülü
Evet diyemediğimden noktaya...
Kafam karışık
Aklım bulanık
Bi hallerdeyim...
Ellerim tutmuyor
Aklım almıyor
Dağıldım,üzgünüm,efkardayım.
Gözüm ufukta.
Gönlüm darda.
Bir garip akşamlardayım.
Gülü sevmede...
Dikeni batmada...
Bir sen bir ben biz değil miyiz?
Varlığınla surur yaşayan değil miyiz?
Benimleyken bile benimle değilsen;
Hayat iksirimizi tüketmiş değil miyiz..?
Sen çocuksun oğulcuğum,beklemem ki büyüklük.
Var sen de çık üstüme senin değil mi çocukluk.
Hiç hissedeceksen bir gün kendini.
Bil ki sen her şeysin aslında...
Her şey hiç yüzünden oluyorsa,
Bir gün hiç yüzünden her şey bitecek aslında...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!