Hasrete bulanmış, yeşil gözlerin,
Kime sevgi dolu, baktı Müzeyyen.
Sevda yeli olup, saçın ellerin,
Kime dalgalandı,tuttu Müzeyyen.
Mutlu mu oldular, sevdiğin zaman,
Kelime de mana, bittiği zaman,
Bağında Lâl bülbül, öttüğü zaman,
Havalanıp göğe, uçtu Müzeyyen.
Karacoğlan miras, koydu övmeyi,
Leyla Mecnunda mı buldu sevmeyi,
Arzu`mu Kamber`e,verdi örneği,
Gözlerine kimler, taptı Müzeyyen.
Dost bağında bir, nadide çiçeksin,
Gözlerin der yere, inmiş meleksin.
Doğrumudur zahmet, tutan emeksin,
Kim haketti kim nem, kaptı Müzeyyen.
Mehmet Göden,Ocak 2012
Mehmet GödenKayıt Tarihi : 8.1.2012 15:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'BENİ HATIRLAMAK İÇİN GÖZLERİMİ:gün ışığını,bir bebeğin yüzünü,bir kadının gözlerinde ki sevgiyi görmemiş bir adama verin.' ,,,............................................................................................ ,,,,,,, Sevgil Müzeyyen Hanimin, Sayfasinda bu satirlari okuyunca icimden yazmak geldi.,,,,,, ................................................................................... Sevgili Dost, Arkadaşımız,Antoloji Şaire'lerinden: Sayın Müzeyyen Başkır Hanımefendi'ye,İzin almak suretiyle yazılmıştır.Tüm onu tanıyan dostların hayat dolu bir insan olduğunu bildiği bilgisine bağlı kalarak,şiirin bir samimi duygular içerisinde yazıldığının düşünülmesini,ayrıca özel hayatında sorun çıkarmak gibi bir kastim olmadığınında bilinmesini istiyorum. Saygılar.
TÜM YORUMLAR (11)