Sep,08/07
Müzeyyen?
Dilim varmıyor
“Ne haldesin” diye
Sormaya…
Ne denilir
Nasıl başlanır ki?
Burada olsan kolay
Söze ne gerek var,
Açarım kollarımı
Ve bakarım gözünün içine
Ve elbet buluşur gözyaşlarımız
Ve….
Kimbilir kaç dakika…
Ya da saatle mi ölçmeli,
Sırtını sıvazlarım…
Soramıyorum
Ne oldu da sen katılmadın
O araba gezisine…
Ne olmuştu da Müzeyyen
Gitmemiştin sen?
Yer mi kalmamıştı sana
Arabada?
Kavga mı etmiştin
Kimbilir
Kocanla
Ya da ne bileyim
Kaynananla…
Oğluna mı kırılmıştın Müzeyyen
Herhangi bir minik sebepten?
Bilirsin, on altı yaş
Ergenliktir,
Kırarlar hiç istemeden.
Hatırlarımda,
Ne özen gösterirdin oğluna,
İlkokul kaçtalardı,
Tam hatırlayamıyorum
Hani çarpmıştı da oğlumun kolu
Kanamıştı ya oğlunun burnu
Ve hani demiştin ya bana
Geç bir buluştur bu
O yüzden
Nazlıdır oğlum biraz…
Müzeyyen?
Soramıyorum sana,
Pekiyi olsun diye bütün notları,
Hani öğretmensin ya sen,
Çok mu zorlamıştın oğlunu?
Müzeyyen…
O arabada olmak ister miydin?
Olsaydım
Olmazdı der misin
Ha, Müzeyyen?
Babamı uğurladığımda Müzeyyen,
Kız kardeşim ve eşi
Ve de o dönemde on dördündeki oğlum
Vardı yanımda,
Ve Müzeyyen,
Kardeşim ağladı doyasıya
Başını koyup kocasının boynuna…
Ben mi?
Ağlayamadım ki Müzeyyen,
On altılık oğluma mı yaslayacaktım başımı?
O’nu sakinleştireyim derken, ki, bir bilsen,
O da tepki verememişti
Ya ilk olduğundan,
Ya da
Bana omuz açmaya çalışmasından…
Müzeyyen?
Dilim varmıyor sormaya,
Kimde serinletirsin başını?
Kalmış mıdır sana bir omuz?
Bilmiyorum ki
Kayınpederin
Hayatta mıdır hala?
Hayatta olsa,
Konabilir mi başın omzuna?
Ha?
Müzeyyen…
Karısını, torununu, ki,
Bir değil…
İki torununu yitirmiş yaşlı bir adam,
Ki…
Oğlunu da göndermiş
Aynı arabada,
Açabilir mi omzunu sana?
Müzeyyen?
Ölüm acıları
Sarılmakla biter…
Sarılmak acıları
Elbet dindirmez,
Ama…
Paylaşıldıkça azalır acılar…
Müzeyyen?
Oğul acısına dayanmak için
Kocanın aynı tarihte kazılmış
Mezarını mı kazarsın?
Anne kaybını kocanın,
Mezarı başında mı
Sağaltırsın?
Müzeyyen,
Yirmi üçündeki o güzelim kız yeğene mi yanarsın?
Ahhh….
Yazgına günde kaç bin sefer mi
Sayarsın?
Müzeyyen…
Dilim varmıyor ama…
Bütün omuzların
Bir fren sesiyle
Mezar altlarında kaldı…
Biliyorum Müzeyyen,
En çok
On altısındaki oğluna ağladın! ...
Kayıt Tarihi : 8.9.2007 15:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir trafik kazasında 16 yşında oğlunu, ki, oğlumun okul arkadaşıdır, eşini, kayınvalidesini, 23 yaşında eşinin yeğenini kaybeden,Yeğenin anne ve babasının hali hazırda yoğun bakımda olduğu bir dostum, Müzeyyen' e ithafen...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!