Müzeyyen Şiiri - Kenan Yavuzarslan

Rica ediyorum üstüne alma
Her güzeli övüyorum müzeyyen
Bütün şiirlerim akşamdan kalma
Ayıkınca sövüyorum müzeyyen

Tecrübeyle sabit hem de kaç defa
Akşamında bulsam bile bin şifa
Sabahında kayboluyor o vefa
Öğlen baştan savıyorum müzeyyen

Değişince sözlerimin notası
Ayrılıyor şiirlerin kıtası
Karışıyor hevesimin rotası
Gözlerimi ovuyorum müzeyyen

Gayet normal boş kalması elimin
Hakkı budur perperişan halimin
Ayarı yok patavatsız dilimin
Dizlerimi dövüyorum müzeyyen

Gökyüzü bitimsiz, kuşlar uçuyor
Sıkılan yüreğim kanat açıyor
Yüz yüze gelince tadı kaçıyor
Platonik seviyorum müzeyyen

Cahil iken gelmiş olsan olurdu
Ekmeğimi bölmüş olsan olurdu
Kollarımda ölmüş olsan olurdu
Simdi baştan savıyorum müzeyyen
Her geleni kovuyorum müzeyyen