Müzeyyen Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Ne oldu yine bilmiyorum
Derin bir sessizlik hakim yeryüzüne
Duyamıyorum kuşların kanat çırpmasını
Fırtına öncesi sessizlik gürlemiyor gökyüzü

Ne oldu yine bilmiyorum
Sanırım müzeyyen kızdı bi halt ettik
Var müzeyyende bir haller gözünde bir hışım
Yine nereye kayboldu ellerin nerede kaldı rıhtım

Gitti müzeyyen sebebini bile söylemeden
İma etti sanki ettin bir şey der gibi tezelden
Müzeyyen gel bir anlat kız ne oldu cidden
Gitti herhalde müzeyyen korkarım mütemadiyen

Gitme kal diyemedim göremedim
Görsem söylerdim anlatırdı dinlerdim
Bıraktı bizi müzeyyen halimizi düşünmeden
Ah müzeyyen vah müzeyyen niye gittin ki
Bu kadar erken…