Müzeyyen Şiiri - Cevat Ezilmez

Cevat Ezilmez’den müteveffa kızı Müzeyyen’e

Mevlâ yaratırken özenmiş sana
Üzüm gözlerine doyamadım kana kana
Zevâl buldun yavrucuğum çok erken
Ebediyyen hüzün verdin sen bana
Yüzün bürünmüştü melek vasfına
Yeise boğuldum, döndüm şaşkına
Eleminle yandım evlât aşkına
Ne çare ki dönmeyeceksin bana…

Mevlâm özenip de yaratmış seni
Üzüntüye boğdun gitmekle beni
Zevâl bulmakla sen yavrucağım,
Ebediyyen boş kalmıştır kucağım…
Yaratan aldı seni çok erken…
Yaşamak zor geliyor seni beklerken.
Eleminle yandım mahvoldum yavrucağım,
Niçin dönmüyorsun? Sana hasret kucağım…