Müzevir Şiiri - Nevzat Dağlı

İktidar olmuşsa yaklaştı sola,
Muktedir atına bindi müzevir.
Sonradan dinciyle koyuldu yola,
Tehlike görünce indi müzevir.

Kemalisti hedef gösterdi şaşkın,
Dününü unuttu utanmaz pişkin.
Soros’tan beslenir cepleri şişkin,
Her zaman hazıra kondu müzevir.

Kendisi fırıldak, sülale dönek,
Din tacirlerine tutuyor çanak.
Kıçına tekmeyi yedi avanak,
Safı doğru seçtim sandı müzevir.

AB organıyla halvete girdi,
Önüne gelene karalar sürdü.
Avanta buldu mu postunu serdi,
Dolarlı fonlara kandı müzevir.

Muhalif olana darbeci dedi,
İspiyon yaparak çok haltlar yedi.
Balçıkla sıvadı güneş görmedi,
Karanlık ortamda dondu müzevir.

Yaladı güçlüyü gördüğü anda,
Nefret uyandırdı aydın insanda.
Yanlışa oynadı çoğu zaman da,
Birçok kez kaybetti, yandı müzevir.

En büyük zevkiydi acıtmak canı,
Ondan ateşlere verdi her yanı.
Polis, savcı, yargıç duydu insanı,
Adalete çarptı söndü müzevir.

Mazluma yüklenir yara kaşırdı,
Vicdanı köreldi, sabır taşırdı.
Paralel giderken yolu şaşırdı,
Korkudan bir yere sindi müzevir.

Atatürk’e düşman, Türklüğe düşman,
Doğruluk yaparsa oluyor pişman.
Andımız’a taktı aklını işmen,
Faşist diye kovlar Andı müzevir.

Yıllardır gammazdır işi bu oldu,
Hayali bu oldu, düşü bu oldu.
Karnı bundan doyar, aşı bu oldu,
Muhbirlik yaparak ondu müzevir.

Aslında müzevir proto tiptir,
Onları oynatan hep aynı iptir.
Hayalleri basit, bir dolu küptür,
Gitti yal tasına bandı müzevir.

Kimisi şıllıktır, kimi şebelek,
Bunları eleyen hep aynı elek.
Devir değiştikçe değişir yelek,
Podyumda mankene döndü müzevir.

Muktedir olana kaptırır kolu,
Şimdi trollükle buluyor yolu.
Bunlar arasında kaz kafa dolu,
Düşünenleri de hindi müzevir.

Nevzat haktan yana, boş söz demez o,
Yalaklık yapıp da haram yemez o.
Kan dökeni, can alanı sevmez o,
Öfkesini böyle sundu, müzevir.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat