Keramet bildiler,
Hocalara gittiler,
Boncukları eklediler,
Okuyup üfleyip,
Giysilere diktiler.
Yastık yorgan söküldü,
Kara yazılar diplere sürüldü,
Kapı pencere umut görüldü,
Köşe bucak muskalar gömüldü.
Üfürükçüler binlikleri gömdü,
Dertliler beklemekten öldü.
Onca saf gönüller,
Çalışmayı askıya,
Umutları muskalara
Asıp umutla,
Beklediler boşuna,
Bilemediler...
İlim şaştı bakakaldı,
Kitaplar raflarda kaldı,
Mavi boncuklu muskalar,
Orda burda saklı kaldı.
Bir gönül ki,
Diledi yürekten,
Söyledi dilinden,
Çalıştı kazandı temizinden,
İlmi gerçek yol bilerekten,
Zikretti Allah diyerekten,
Üç beş vakit demeden.
Okudu okuttu,
Ben demeden biz oldu,
Raflar bayram yaptı sevinçten.
Çoluk çocuk mutlu,
Yuvada huzur coşku,
Cepler şüküründen para dolu,
Unutmadılar yoksulu,
Paylaştılar somunu...
Nimetler yağdı göklerden,
Takanlar takıştıranlar,
Söylendiler bilemeden,
Bu zenginlik neden...
Oysa;
Düşünemediler düşündürülmediler,
Muskalarıydı neden,
Umutları öldüren,
Hala bilemediler...
Alemlere ibret en süslüsünden,
Müzelik cinsinden,
Saklarım bir örneğini ben.
Görülmeğe deger!
Gel gör!
İstersen eğer!
Kayıt Tarihi : 4.12.2003 15:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgiyle...
sevgiyle...
sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (11)