ressam olmayı ne zaman ister adam
......................
ve insanın kolu kanadı ne zaman kırılır
......................
ve insan ne zaman,ne kadar üzülür
......................
ve insan ne zaman,donakalır,dili tutulur
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
***yüzlerinin her kıvrımına
insan olmanın gerekleri yüklenmiş
bu insanlar,
müze yüzlü bu insanlar
benim düşünce dünyama sunulmuş
hediyelerdi sanki! ...***
yaşanmış hikayeler oldu yaşananlar..ardında böylesi güzel hediyeler bırakarak...şanslısınız ki böylesi güzel yüzler var müzenizde...ve o yüzleri böylesi şiirselleştirerek ölümsüzleştirmek te en en güzeli...yüreğinize sağlık...çok güzeldi çokk..
tampuan...tşk.ler..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta