Müze Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

Günlerden bir gün
Bir eve gittim
Kapıları ve pencereleri demirdendi
Ve beni bir hanımla
Bir bey karşıladı
Ve bir çocukları vardı
Derken içeri girdim
Ve beni salonun başköşe dedikleri
Yere oturttular
Az sonra gözüm bir akvaryuma ilişti
Birden heyecanlandım ve ballıkları
Seyre daldım
Onları o güzelliklerinin yanında
Hemen oracıkta duran saksılardaki
Çiçekler ilişti gözüme
Bu defa onları seyre daldım
Ancak çok geçmeden
Bir ses beni tavana bakmama
Sebep oldu
Orada şakıyan kuşu
Seyre daldım
Bunları bir zaman seyrettim
Ve birden başımın üzerinde
Bunlar çok hoşuma
Gitti
Ama çok geçmeden
Bir güneşle birlikte
Bundan yıllarca öncesine gittim
Ve orada o kuşları, o balıkları, o çiçekleri
O insanları
Bir tabiat harikasının içinde gördüm
Çok geçmeden birdenbire başımın üzerinde
Bir kara bulut çöktü
Ve bundan yıllarca sonrasına gittim
Bir de ne görsem iyi
Bunları müzede gördüm
Tarihi eser olarak bir kalıntı halinde
Ve oradan korku içinde
Kaçtım

HASAN HÜSEYİN BEYDİL
29-12-1989-Ankara