Müze Şiiri - Özgür Şeker

Şimdi benzetmelerden sıyırıp da anlatmak isterim her şeyi
Lakin hepsi küfre girer bilirim.
Yeryüzünde aradigim masumiyet
Gökyüzüne yüklenen anlam
Sabırlı sevenler bekleyenler
Banknottan uzak aşklar.
Mecburi olmayan inanışlar.

Öyle kısılmış kalmış ki halim
Her adımda geriye sarma merasimi
Törenlerde içi boş tabutlar
İnsanlarda karış karış sarkıyor suratlar.

Ben duygu yükünü her bindirdiğimde
Çok geçmeden batıyor gemilerim.
Koca bir dünya mezarlık
Cesetler plan yapmaya çalışıyor yalandan masumiyetiyle
Ve ben her şeyi izliyorum
Bir derviş ya da aziz suretiyle...

Başkaldırı sayılmıyor kanımca
Salonlarda kahkahalar atabilirim
Çok düşünmeden aşabilirim bu deliliği
Merak ve beklenti hastalığı nüksediyor
Gözüme çarpıyor umudun tablosu
Ve içime işliyor vaadedilen hayatların kaosu
"Benden bu kadar!" Yolculuğu başlıyor
Büyük İskender azmiyle..
O bile duruyor tutuk zamanlarda.
Zırhını kuşanıyor ömrüm
Kayıtsız bir sezgiyle.
Sonra çıkış yapıyorum ara sıra yıpranmış bedenimden.
Sır dağlarını aşıyorum dilimde kusursuz bir ezgiyle...
ÖZGÜR ŞEKER