Muzdarip Güller Şiiri - Muhittin Alaca

Vefa bilmez bağda, muzdarip güller,
Kimi koklar derer, kimi soldurur.
Cefa bitmez çağda, pek garip kullar!
Kimi üzüp kırar, kimi güldürür.

Kapılma işve-naz, yakan kaşına,
Yazık olur gözden akan yaşına,
Bir gün tökezlersen, figan boşuna;
Kimi tekme vurur, kimi kaldırır.

Her gece inlersin, kor yürek sızlar,
Görmezler halini, kör yüreksizler,
Uykusuz gözlerde, mor benek izler;
Kimi keyif sürer, kimi çıldırır.

Bade diye yazık, ağu içersin,
İnsanlardan kazık yiyip kaçarsın,
Yollar dolu tuzak, hayli naçarsın;
Kimi çıkış arar, kimi buldurur.

Çağlayıp dinersin, gür nehir gibi,
Kabına sinersin, bir şehir gibi,
Sözleri sanırsın, pir şair gibi;
Kimi hayal kurar, kimi böldürür.

Aşkım dediğini, en uç el alır,
Yağmurun kesilir, kıraç çöl olur,
Saçların dökülür, birkaç tel kalır;
Kimi okşar tarar, kimi yoldurur.

Peşinden koşarsın hep diyar diyar,
Yıllar büker beli, hayatın kayar,
Toprak dahi almak için gün sayar;
Kimi hayat verir, kimi öldürür.

06.01.2019
Muhittin Alaca