Muzdarip Şiiri - Osman Coşkun

Katiline muzdarip bir yarayım
Sadece sadeleştirilmiş aşklar ararım
Kötülükle anılmış olması adımızın
O da sevdamızdan, yangınımızdan

Sefil acıların sevicisi olduk
Muzdarip yüklü yarayım, aşkımdan
Sadeleştirilmiş yürek pınarları sevdasından
Katiline muzdarip bir cesedim, yarasından…

Doğrusu bile yanlış biliniyor, belli ki
Bu göz ucu geçişlerinde, aklım nankör
Yalanlar muzdarip, mukaddes bir kudret
İşte o kudret şiarımızdır, ıslaklığından
Kaldı ki ıslaklığımız göz pınarlarından

Meyvesini tanımayan ağaç misali
Gözlerini fark etmeyen çınardım
Oysa ben, ne kadar acım varsa
Sarıp sarmalayıp eskisiyle değiştirmekti muradım

Hırsızına muzdarip gönlüm
Irzına geçilmiş gençliğim var, geçmişinden
Kaldı ki geçmişten başlayıp, gelmişe doğru uzayan
Küfürbaz bir tren istasyonudur fakirliğim…
Gelir geçer gelir geçer, zaman hep aynıdır

Gelip geçerken gönlün telgraf tellerinde mola vermiştir
Gözleri saçları rengini belli etmeyen
Fakat elleri Mezopotamya topraklarından
İşte bu sefer muzdariplik geliyor, kendiliğinden

Saatimizi düşürdüğümüz içindir
Verdiğimiz tüm randevulara geç kalmamız
Oysaki verilen alınan ortada
Karaborsa yalnızlıklar

Şiirine muzdarip bir şairim
Aşığına yabancı bir Mecnun
Felsefesi kayıp bir filozof
Hiçliğimdir tüm şiarım…

Uzatma!
Kısa kes, yamalayalım…