Uyanın arkadaşlar vakit yaklaştı,
Son büyük savaşın ayak sesi var.
Ordumuz her an terörle savaştı,
Buna destek olanlarla kavgamız var.
Bu son savaş çok çetin olacak,
18 Haziran 2006 günü,
Beraber çıktık kaleye,
Kaptan,Şenasi ve Ben,
Zar zor çıktık zirveye.
Son tırmanışa gelince,
Aniden hastalandın,
Belirti bile vermedi.
Doktorlar öyle dedi,
Bilemedik ey oğul.
Bu hastalık seni yedi,
Bugün günlerden Pazar,
Ailemizin kahvaltı zamanı.
Bir araya gelip sohbetimiz,
Şakalaşma zamanı.
Haftanın yorgunluğunu atardık,
Yarattığın gibi kalamadım,
Gerçek müslüman olamadım,
Günah batağına yuvarlandım,
Rab'bim affeyle beni.
Dünyaya meyletti gönlüm,
Bugün benim yanıma,
Şairim geldi dostlar.
Ondan aldım ilhamı,
İlhamım geldi dostlar.
Şiiri bana sevdirdi,
Her yerde bir tane,
Onlardan bulunur.
Rahat huzur bırakmazlar,
Onlar Çakal Karlos'lar.
İşi gücü fitne fesat,
Arada Giresun'a gidince uğrarım,
Osman Ağa parkına dinlenmek için,
Bir soluklanmak için uğradığım park,
Çoluk çocuğun oyun yeri olmuş.
Bir curcuna koparki sormayın,
Şair Mehmet Akif diyor ki;
Girmeden tefrika bir millete,
Asla düşman giremez.
Toplu vurdukça yürekler,
Onu top sindiremez.
Su gibi aktı zaman,
Yıllarım nasıl geçti,
Yaşım elliye erişti,
İşte ömrüm böyle geçti.
Çalışmadan başka bilmedim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!