Muzaffer Sultan Şiiri - Erdem Bozkurt

Gönlümü fethe mazhar olmuş muzaffer sevgili,
Gel, tacına hayran bu gönlü payitahtın eyle.
Elinde, yüreklere bayrak olmuş ak mendili,
İstersen kefen et, sardığın benim gönlüm eyle.

Şu memlekette mezardan başka yok bir tek yerim,
Sende yerim yoksa dünya malı fazla bu cana.
Ne taçta gözüm var ne tahtta ne saray isterim,
Göğsündeki memlekette bir çadır yeter bana.

Ey gönlümdeki hakimiyeti mutlak sevgili,
Ben serden çoktan vazgeçtim, bari sen yardan geçme.
Azığım zehire çaldı sen aklıma düşeli,
Bir de sen dilindeki zehri zihnime zerk etme.

Dalından kopmuş kuru yaprağım, düştüm yoluna,
Başını indirmeden ezmeye yelteniyorsun.
Kanadı kırık sevdalı kuşum, kondum avcuna,
Sen sağlam olanı da kırmaya kast ediyorsun.

.
.
.
.

Gelme sevgili, artık vakit çok geç, doldu vadem,
Hatıradır kefenimden, elindeki ak mendil.
Bir buselik canım vardı da sen almadın madem,
Bu yük onundur, gelsin alnımdan öpsün Azrail.

Şah-ı Kelâm