Muzaffer Şehir Mersin

Üç Ocakta yakıldı bağımsızlık ateşin
Zulmün şah damarına vurulan bir neştersin.
Batıdan doğurduğun o mukaddes güneşin
İmkansızlık sırrına eş değerdir ey Mersin!

Bir yezid topluluğu yurdunu kuşatırken
Siper ettin gövdeni, ne korkusuz şehirsin!
Kutlu direnişinle aslını yaşatırken
Örnek oldun dünyaya müdafaanla ey Mersin!

Medeniyet boyunca sınandın hep işgalle
Seni elde etmeyi önemsiz zannedersin.
Sana ait olanı baş döndüren hayalle
Niçin arzuluyorlar, anlatayım ey Mersin!:

Kaç bin yıllık tarihle ayaktasın dimdik sen
Bu şerefli mazinle övülmeye değersin.
Seninle yaşamanın gururunu bir bilsen
Bir daha kucaklardın sen bizleri ey Mersin!

Toroslara sırtını dayamışsın güvenle
Zirvesinden baktıkça umut saçan yerdesin.
Sen vardın hep korkusuz tüterken bin bedelle
Bir yörük çadırının dumanında ey Mersin!

Kızarmış yanakları yaylanın ayazında
Özgürce koşuşturan bir çocuk kadar şensin
Hele bir de kar varsa, o karın beyazında
Şifa olur pekmezin dökülünce ey Mersin!

Akdeniz’i izliyor öbür yarın keyifle
Meltemiyle huzurlu, mehtabıyla özelsin.
Akın eder kıyına bin bir yerden hedefle
Mavinin en hasını özleyenler ey Mersin!

Nüfusunu katlarsın yaz gelince vesselam
Kozmopolit unvana yakışacak beldesin.
Çarşıda ve pazarda işittiğin her kelam
Hoşgörüne sığınmış bir dünyadır ey Mersin!

Her türlü merasime koşar folklor ekibin
Kaşıklara vurdukça yer gök seni dinlesin.
İspata hiç lüzum yok bu yöresel terkibin
Kültürel bir mozaik, kesinlikle ey Mersin!

Senle yaşamak için gerekmiyor ihtiyat
Koşullanmak bir yana sen ki vazgeçilmezsin.
Bu masalsı iklimin, bu şiirsel tabiat
Cennetten mi bulaştı bunlar sana ey Mersin!

Durup seni anlatmak öyle kolay iş değil
Sen tarifi imkansız, ödenmiş bir bedelsin.
Sana son diyeceğim, kulağını aç eğil:
Hakkım sana helaldir, sonsuza dek ey Mersin!