uzun bir zemheri boyu o şarkıya yürüdüm
bir derbeder kapıydı hayat, eprimiş
kendime yalan bir maymuncuk edindim
aşk, o en uzun söylev
kekeme ve dilbaz
Her ömür tarifsiz bir uçurumdur
Her uçurum bir ıslıkla tanımlar kendini
Her ıslık bir çocuk masalından firardır
Ki hep aşklarla sınar yüreğini
Nietzsche ağlamış mıydı sahi
Kendine bir masal beğen çocuk
Kökü ateşle beslenen şarkılar beğen
Islıksız çıkılan yolculuklar tekin değildir
İhanetlere yakışan akrepler bul kendine
İşte böyle çocuk, acıyı aşktan muaf tutamazsın
celladına dil çıkaran birçok asi tanıdım
ama aşkla şaka olmayacağını bilirlerdi
kavganın üstüne öyle vakur ve saygılı yürürlerdi
ben ki çocukken anadolulu
delikanlıyken istanbullu gülerdim
Bıyıkları hayriye kokan bir oğlan geçer
Bozgun bir mevsimdir aşk, hüzünler tüter geçer
Leylek bu, ardından sürükler mevsimini
Artık bir ısrardır ayrılık, bu sudan ıslanmadan geçer
bir yazın ihtiyarlamasıdır ömrümüz
ey düşleri darda kalanlar
kış gelir hüzün girer aramıza
ölümle dirim darasız terazidir
bizde masallar mı tükenir
bir kuş öter durur maviye
biçimli kıvrak dudakları terler uysal'ın
soylu acılar birikir, incinmiş aşk soneleri
uyum diyorlar, rüzgarlarla dost olmak
uyruğunu unutmamak, yaralarını gizlemek
Bir mevsimi dinlemekten geliyorum
Ellerim toprağın kabaran karnında
Bir kavganın uğultusu şiirlerimde
Tarih diyorum, herkesin yenildiği düello
Onun için yüreğine dolgu yaptı kahramanlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!