Muvazene Şiiri - Müntehir Uyar

Ketumum,ahrazim
Konuşmamak adına yazılmış tüm sifatlarim
Bir tek ellerim değildi buz kesen
Dilimde zemheriydi.
Benimki korku,gelecekten kaçış
Benimki seni benden kurtarış
Benimki muvazenesi bozuk terazi
İçilen her sigaranın dumanında
Allı morlu hayaller kuruşumun sonundayim
Tüm insanlığın karşısında bir paradokstum gözünde
Benimki isyandı
Susuşum isyandaydı.
Tanrı tarihi sevdirmisti seninle
Mitolojinin büyüsüne daldirmiştı.
Daha kaç medeniyet vardı beni sürükleyecek
Beni tarihe,seni bana sürükleyecek
Şimdi sen yazılan şiirlerin şairi olurken
Ben isimsiz resimler yapıyorum
Çayıma zafaran bulamadığım lanet gecelerde.
Daha öğretecek çok şeyin vardı
Haftaların hesabını yaptık.
Yorulmanın zamanı değildi
Ben hep giderdim
Ben hep ketum
Ben hep muvazenesizdim
Ama sayın şair yorulmamaliydin
Hem de bile bile...