Muttalip Usta Şiiri - Akın Korkmaz

Bütün aşçılık hikâyesi askerde başlamış
Komutan Muttalip’i mutfağa koymuş
Tencere tava kazan kepçe eline yakışmış
Bölükte buram buram bir bayram havası
Bizim Mehmetçiklerin karnı doymuş
Kırk yıllık yemekhane sanki ana sofrası

Askerden sonra da aşçılık devam etmiş
Millet hep baba mesleğinin peşine gider
Bizimki de ana mesleğine gönül vermiş
O gün bugündür eli neye değse yenir
Muttalip’in mutfağı görülmeye değer

Muttalip Usta’yı ilk iş yerimde tanıdım
Gebze’de koca bir fabrikayı o doyurur
Of anam of yemeklere bittim bayıldım
Yüzü de pek güleçtir Mutalip Usta’nın
Ona öyle bir kanım kaynadı ki sormayın
İşçinin kalbine giden yol tam da midesi
Bizim Muttalip Usta gönüllerin efendisi

Gül yüzünün altında kocaman kalbi var
Dokuz kardeş ana bir sürü çoluk çocuk
Koskoca bir hane Muttalip’in eline bakar
Siz onun ana mesleği yaptığına bakmayın
Baba adamdır o, yüreğinde bereket bolluk

Hayat mutfağında insan sarrafı olmuş Muttalip
Üç kuruşluk içi boş adamlardan muzdarip
Malzemenin iyisinden kötüsünden en iyi o anlar
Adamın hasıysa tabağa yüreğinden koyar
Yedikçe daha bir bereketlenir lokmalar
Yamuğun tekiyse üstüne öfkesini serpiştirir
O güzel lokmalar yiyenin burnundan gelir

Ah hele o baldan tatlı helvası yok mu?
Her Allah’ın günü burnumda tüter
Dünyada böyle güzel helva olur mu?
Biraz da şakacı bizim Muttalip Usta
Ne zaman ki üç büyükler yenilse
Tabaklara konar o güzelim helva
Ben en çok fenerin helvasını sevdim
Bir stat dolusu olsa hepsini yerdim