' ' ' ' """ Mutsuzum Diyenlere """ ' ' ' ...

HİSSETMEK, HİSSETRİMEK…

Gerçekten baştan sona hissiyat yüklü bir şiir ve aynı duygularla seslendirilmiş güzel bir yorum.
En kestirmeden “ŞİİR, YÜREK SESİDİR” dersek, tam da bu şiiri ve yorumu kastetmiş oluruz.

Gördüklerinden bu derece etkilenen bir koca yüreğin, hissettiklerini böylesine güzel ifade etmesi ve böylesine insanın kalbine, ruhuna işleyecek şekilde yorumlaması hassasiyetin derecesini de göstermekte.

Değerli Metanet Hanımı gönülden kutluyorum.

Okunmalı…

DİNLENMELİ…

Sevgi ve saygılarım çok değerli hassas yüreğe.

NOT:
Şiiri hissetmek isteyenler aşağıdaki linkten ulaşabilirler.

/>

İki farklı şiir olarak yazılmış olsa daha güzel olurdu diye düşünüyorum. Finali muhteşemdi. Kutluyorum şiiri ve Şaire'yi

Bir kez daha şiirdeyim.. Değerli Şaireyi ve şiiri tekrar kutluyorum...

Şiiri okurken kurulan empatının yürekteki hissi ve okuyucuya yansımasındaki başarı yatsınamıyacak kadar büyüktü...
sığınacak bir saçak altı olmayan, hele ki böylesi soğuk günlerde aç ve açıkta olanlara yürekler sızlamasında ne yapsın. Kelimelerin kifayetsiz kalacağı böylesi durumları görüp işittiğimizde insanlığından utanası geliyor insanın ve Yüce Yaratıcıya verdikleri için binlerce şükürün ne kadar küçük kaldığını idrak ediyor...
Harika bir şiirdi, yüreğimi burkan. Kutluyorum Metanet Hanım.
Saygımla...++

Daha güneş batmadan korkusu düşer içimize...
Henüz akşamın kızıllığı yaşanırken;
Gecenin zifiri karanlığına gömülmenin nârını,
Tahayyül edebilir mi, yaşamayan?
..---- Hanım efendi bu şiir mükemmel ,ilham veriyor ,bir dörtlük yazardım da hep yanlış anlaşılıyor . Demmeki tüm varlığı ile devam eden hayat güzelliği ile sevilmesi gerek, sağlıklı yaşamı ile hayat . her değere sarılmak , sım sıkı sarılmak gerek ,güne ,ışığa,aya ,yıldıza ,geceye ,gündüze, zindana bile ,çok harika bir şiir okudum kutlarım saygılar sunarım ,bir başka şiirde bulaşmak dileği ile sevgiyle kalın sağlıçakla kalın .

Çok güzeldi adeta kendimiz yaşadık onların adeta yaşa-yama-dıklarını hepsini evet evet hemen hepsini bire bir yaşadık okurken,bazan hüzünlendik bazan endişelendik onlar adına ama yinede bir gerçeği öğrendik hemde ilk ağızdan öğrenik.

Enpati herhelde böyle birşey Metanet hanım,kendimizi onun yerine koyarak onun hayatını yazmak,evet çok güzeldi.bir ülke gerçeğini bir kangren yarayı anlattı şiir bize,sanki bir ders gibi öğretti

Gönül sesiniz hiç susmasın,Metanet hanım hep çağlasın ve hep böyle şiirler yazın bizlere

Okurken insanı nerelere götürüyor.Toplumların derin yarası.Onlar bizim çocuklarımız, o hayatı onlar seçmedi oysa ne kadar doğal karşılıyoruz yanlarından geçip giderken.
Gecenin karanlığı herkes çekilmiş evlerine sokaklar onlara emanet.Korkusuzca dolaşıyorlar evlerde yanan ışıkları saya saya.Gökyüzündeki yıldızları sayar gibi.Hep bir umutla bakarlar ışıklara acaba bir gün onlarında içlerini ısıtacak bir tas çorbaları,yağan karı seyredebilecekleri tek oda bile olsa bir evleri olacak mı? Ve bu hayallerle çekilirler köprü altlarına...
Kaleminize sağlık değerli şairem...

Güzel, akıcı ve sokak çocuklarını unutmamak gerektiğini hatırlatan dizeler. Onların vatana, insanlara hayırlı evlatlar olarak yetiştirilmesini diliyorum. Yüreğinize, kaleminize sağlık. Sevgiyle...

Sokak çocukları..İçimizi acıtan..Sosyal yara...İçeriği itibariyle takdire şayan bir şiir. İçtenlikle kutluyorum.Saygılar...

Empati herkes yapabilir. Ama empati kurduğu kişiyle özdeşleşip bunu şiir diliyle sunabilmektir şairlik. Sevgili Metananet hanımın dizelerinde olduğu gibi.Kutluyorum bu sevgi ve duygu yüklü yüreği, güçlü kalemi.Esenlikle.

Benzer bir şiirimi anımsattı bana değerli şiiriniz.

NOEL BABA VE TiNERCi BAHTiYAR ''

Ne bir köprü altında
Ne de bir ATM kulübesinde buldular O’ nu
Bir ekmek fırınının önündeydi
Gözleri yarı açık, geceden donmuştu vücudu
Lisede okuyor olmalıydı aslında
Yaşı daha onaltıydı, ama kimin umurunda?
O günden beri ne zaman sıcak ekmek alsam
Bir zehirli lokma olur Bahtiyar
Gelip düğümlenir boğazıma…

Fazla bir şey istememişti ki Noel Baba’ dan
Bir küçücük iş, bir sıcacık aştı beklentisi
Öyle aşk- meşk te yoktu düşlerinde hani
Iskalamıştı O'nu yine ihtiyar,
Randevuyu bu yıla ertelemişti…
Ömrünce mutlu olsun istemişti ailesi
O yüzden adını Bahtiyar koymuşlardı besbelli
Kalleş trafik kazası alınca sevdiklerini
Bahtı olamadı bir türlü kendisine yar
Yeni yılı göremeden gitti ne yazık
Zavallı Tinerci Bahtiyar…

Çocukken de hiç inanmamıştım o masallara
Ren geyikli kızağıyla
Koca göbeği ve sırtındaki hediye çuvalıyla gelen
Kırmızı yanaklı, bembeyaz sakallı adama
İnanmış gibi yapardım sadece
Kıyamazdım büyükleri gücendirmeye
Onlar inanıyor sanırdım, çocukluk işte…
Sen yine de üzülme Noel Baba' yla buluşamadın diye
Kurtuldun bu dünyanın gamından kasvetinden
Mutlu yıllar sana Bahtiyar
Ve oradaki tüm sevdiklerine...


Aralık / 2008

Naime Özeren