Mutsuzum Şiiri - Yılmaz Tosun

MUTSUZUM

demek ki kaderimizde ayrılık varmış uzaklaştık ikimizde ama sadece kağıt üzerinde,
sakın ben yokken kimselere elletme ellerini,sakın ben olmadığımı düşünüp de,
bakma ellere solmasın bakışların ben yokken düşünmesin bensizliği.
farzet ki ben gurbet ellerdeyim,farzet ki bir yolculuğa çıktım,farzet ki dönüşü uzak bir seferdeyim,
her düşüşünde beni düşün,her özleminde beni hayal et.
sanıyor musun ki ben mutluyum,bir ağaç nasıl susuz yaşarsa öyleyim,bir çiçek nasıl bakıma muhtaçsa bende öyleyim.
sanıyor musun ki gülüyorum sanıyor musun ki herbir günüm neşe içinde geçiyor,sen olmadan yaşayan bir ölüyüm,
hemde hayataki herşeyimden uzak senden uzak yaşamaya çalışıyorum.
benim bedelimi ben ödeyeceğim,sensizde olsam ben ödeyecek borcumu verip geleceğim tekrar sana,bedeli canım pahasına bile olsa sadece senin için,mutlaka döneceğim ama bedelimi ödeyipde döneceğim.
çok mutsuzum be güzelim çok hemde,şimdi bu kahır dolu günleri aşıp,bitirip bu sensizliği sana,sadece sana dönmek istiyorum,
sana gelsem çok uzak seneler sonra,acaba tanırmısın beni,saçlarım aklarla dolmuş,belim bükülmüş,tırnaklarım sökülmüş,
ayaklarımdaki kelepçe izleri,pranga izleri dururken,karşına geçsem tanır mısın gözlerimden,bakışlarımdan yoksa bir yabancı gibi görüp,devam mı edersin yoluna.
ya da beni görünce koşarak boynuma atılıp sarılır ve ağlar mısın bana bakarak kavuştum buldum seni diyerek.
şunu bil ki o seni seven bir kalp hep var olacak oysalarda gözlerimi,seni yürek gözü ile görecek bir kalp mutlaka olacak...

YILMAZ TOSUN