Mutsuzu Sevişim Şiiri - Mekan Atac

Biraz mutlu olsam diyorum
Kapıma dayanan kışı buyur etsem içeri.
Kış otursa şöyle köşeye
Daha bir ayrı seviyorum çayı
Soğuktan mıdır sevmem
Yoksa bahanem mi oldu
Sarhoş olana kadar içsem çayı
Mutlu hissedince sokağa fırladım
Bir birine sokulan insanların arasına
Ellerimi sıkıca tutan mavinin sıcaklığıyla
Bir çocuğun aldırış etmeden soğukluğa
Uzanışı var bir sokak köpeğinin yanına
"Sıcaklığını hissediyormudur"
Ve gözlerini kapatan koca kalabalığın
Içinde.
Koca bir gülümsemesi var, acı...

Mutlu olmasam dedim
Bana suratını asan maviye
Evde bekleyen sinirli bir yokluğum var
Her an kapıları gözleyen ve elinde yalnızlık
Ellerimden çekiştiren mavi var
Nerde bir kadın görsem mutsuz bir şiir yazmak istiyorum
Köşede ağlayan kadının ardı sıra
Ve yüzü, karanlığa acılan kollarıyla
Mutsuzluğa sarılmıştım oysa
Davetsiz misafir gibi karanlığımı bölen maviden önce

Kaldırımlara fırlatılmış çocukluğum yatıyor ve çığlıkları.
Çocukluğuma sarıldım oysa yorgun bedenimle
Oysa koşup yorulmalıydı dünyanın ortasına kurulmuş parkta.
Taşlarını dizdi çocukluğum
Sokak çocukları koşup yorulsun diye.

Gecenin yalnızların kapısına bıraktığı hüzünler var.
Kapıyı çılgınca tekmeleyen.
Islak, küçük hüzünlü bırakmalar.
Şarkısını mırıldanıyor, tuhaf.
Sırtında tüm mutsuz anılarıyla.
Dokunsan, sahipsizce.
Intiharlari sevdirirdi oysa.

Şimdi artik karanlığın soğuk tarafındayım
Ve ellerimde mutsuz bir maviyle
Şimdi ellerin uzanıp yetişemediği bir pencerenin ardındayım
Artık şiirlerin yetersin kaldığı mutsuzlukla
Ve şehri kucaklayan soğukluğun gelişiyle
Kapat pencereyi diyen mavinin gelişiyle
Pencereyi kapatışım.
Ardında kalan geçmişim
Ve soğuk sokaktan geçen çocukluğuma el sallayışım.
Mutlu olmasam,
Mutsuzu sevmem lazımdı oysa.
Uzanan mavi küçük elleriyle
Karanlık bir odada
Mutsuzu sevişim....