Mutsuzsun, yaşamdan kopmuşsun;
Yitirmişsin son umudunu da sanki...
Ne bekleyenin, ne beklediğin kalmış...
Yalnızlığın kolları arasında üşümüşsün.
Dost yüzler kaybolmuş birer birer.
Yok, artık o eski muhabbetler.
Güneş, karanlığa yüzünü dönmüş...
Isınmaz, yürekler taştan beter.
Bulutlar göğün göğsüne küsmüş.
Ağıt yakar dilden dile bir türkü.
Düşlere kurulan bir saat gibi,
Yarınlara erteledik hep, güzel günleri...
Tarih; 22 Mayıs 2021
Kayıt Tarihi : 22.5.2021 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!