Mutsuzsan... Şiiri - Halime Erva Kılıç

Bilirsin mutlu ol isterim!
Mutsuzsan…

Öyle çok kızgınım ki,
Hayat; Adını verdiğim
Terleyişlerimle kaybettiğim sıvı.

Bir bardak su içeyim demişken…
İçme suyunu yudumlamışken…
Çeşmenin başında, tadıyla farkına vardığım
İçtiğim musluk suyunu
Meğer, içme suyu sanıp, dalmışken…
Anla işte kızgınlığımı!
Yorgunum zaten,
Ter döküyor bedenim.
Desteğini beklerken,
İnadına çalıyorsun zamanımı.
Oysa; kısıtlıyken,
Yazmamalıyken,
Düşünmemeliyken,
Yüküm zaten yeterince ağırken!
Bir de sen…
Evet, sen!

Bir çocuk gibi sûkutla, suspus bakıyorum öylece...
Ve ben gidiyorum kanepeme, durulmaya
Durumsatmayan buruk boşluğuma...
Kızgınlığım: serenatlarla bendeyken,
Dönüşümde ardımı,
Hakkın yoktu üzülmeme sebep,
Belki de yakınken yol, gitmelisin sevdiğine.
Titreyeceksem hep böyle,
Kızdıracaksan…

Bilirsin mutlu ol isterim!
Mutsuzsan…

Halime Erva Kılıç'