Mutsuzluğun Resmi Şiiri - Beyaz Arif Akbaş

Çok yalnız yaşadım
daha önce de böyle oldu
kalbim üzüntüden işitmiyor sesleri
hala kararan bahçelerde geziyorum
yağmur yağıyordu durdu
sessizlik içime işliyor.

Parıltı kalmadı gözlerimde
ne o çok sevdiğim anlamsız bakış
ne de sevdiğim beyaz yüzün
Klinskaya okulunda dans ederken;
bıraktım seni boş odalarda
ya da trans-sibir demiryolunda
felekten an çalan aşıkların kollarında
Hayattan öğrendiğim değildi bu
biliyorsun hep senle yaşadım
Türkistan’ın pamuk tarlalarında
yeniden başladı yağmur
sesi içime işliyor.