Mutsuzluğumun Güzel Mimarı

Mutsuzluğumun güzel mimarı
Yıktığın bu kale gibi adam
Onarılmayı bekleyen bir aşık artık...

Gel! Gel de! ...
Baştan aşağıya yenile beni.
O sevgi dolu günlerde ki gibi
Işıldayan gözlerinle bak gözlerime.
Kalbimin kapısını aç, gir!
İstediğin şekilde düzenle içimi.
Sana teslim ettiğim sefil yüreğimi
Kokusuna bayıldığın çiçeklerle donat.
Yokluğundan eskimiş gönül duvarlarımı
Yaşam kadar rengarenk boyat...

Ellerinin yumuşaklığında kalsın yanaklarım
Dudaklarının vazgeçilmez şevkatinde.
Saçlarına esen rüzgarlar alsın götürsün
Yalnızlığın hüzzam makamı kederini.
Ve hiç te olmasın kaderde ayrılık
Olmasın sensizlik
Uyanınca biten rüyalardan olsun
Omzuma yüklediğin deli hasretlik...

Mutsuzluğumun güzel mimarı
Yıktığın bu kale gibi adam
Onarılmayı bekleyen bir aşık artık...

Kimseye söyleyemediğim acılar besledim
Pişmanlık kafesim doldu taştı.
Tutsaklığında kaldım hep gecelerin
Ezilmişliğin lanetine yenildim.
Kelepçe taktığın canımın çilesini
Yalan gülüşlerle süsledim.
Yitirdiğim tadı buruk zamana inat
Kahkahalar bile besteledim...

Çocukluğuma döndüm, düşündükçe...
Anneme bağlılığımı, babamın dizinde oturuşumu
Evimizin önünden uzaklaşmayan uslu yanımı...
Anladım ki...Aynısındayım yine...
Yine sadakatim kendimden öte...
Böyle işte kara sevdam
Böyle işte tutkum
Böyle işte böyle!
Varlığına mahkum dimdik duruşum...

Mutsuzluğumun güzel mimarı
Yıktığın bu kale gibi adam
Onarılmayı bekleyen bir aşık artık...