Mutsuzluğumu uyutuyorum Şiiri - Hasibe Atış

kalabalıklar ortasında yalnızım.
çalmıyor hiç bir telden hayat yüzüme..
rüzgârın esintisi okşamıyor artık saçlarımı,
senin gibi..
yada ben aldırış etmiyorum....
hiç bir şeye..
mutsuzum..
geri dön demeyeceğim..
git gidebildiğin yere kadar.
sen de yalnızlığı sevmezsin,
iyi bilirim..
ama bilmem senin yüreğinin acıyıp acımadığını.
giden sensin.
gelme istersen,
sen bilirsin.
yinede sevdama yenilip,
kaç kez aradım seni,
telefonlarıma cevap vermedin..
ve kaç kez sokağından geçtim.
evinin önünden,
duraklarda bekledim.
kaç kez...
göremedim..
gelmedin...
dönmedin değilmi...
gittin ve dönmedin..
alışıyorum artık sensizliğe,
çıkmıyorum tek başıma sokaklara..
görmek istemiyorum sana ait hiç birşey,
hiç bir hatıra..
gitmiyorum artık sahillere,parklara..
nasıl gideyim.
her dalga sesini getirir bana.
her çakıl taşı seni hatırlatır,
kumların üstünde çizdiğimiz resimler,
yazdığımız yazılar..
top oynardık..
maçımız olurdu her hafta sonu..
arkadaşlar tolanırdık.
kale direklerimiz..
ayak izlerimiz...
duruyormuş hâlâ..
ne kadar mutluyduk..
pek giden olmamış,bizden sonra..
hani bir kalp resmi çizmiştik,
içinede baş harflerimizi yazmıştık,
birde üzerine saplanmış bir ok resmi vardı ya..
silen olmamış..
duruyormuş hâlâ..!
................................................
nasıl gideyim....
............
unutmaya çalışıyorum..
sana ait ne varsa..
herşeyi
hayatımı.ömrümü,
herşeyi.
ilaç kullanmaya başladım artık...
uyuyamıyorum sabahlara kadar,
yo; seni düşünmüyorum..
uykum gelmiyor o kadar...
gözlerim bütün gece tavanda..
uykum gelmiyor ondan..
içme dediler ama..
içmeyincede uyuyamıyorum..
artık ağlamıyorum da..
zaten unuttum ağlamayı,
acı çekmiyor yüreğim..
mutluyum galiba..
başkalarının yanında,
öyle sanıyorum..
ve inanıyorum buna..
evet mutluyum..
mutsuzluğumu uyutuyorum..

(deniz yıldızı)