Mutsuz ve Yalnız Adam II

Önceleri mutluluğu anılarda arardım
Bir yemeğin tadında, çocukluk şarkımızda
Eski bir otomobilin egzos kokusuna binip
Atsın beni isterdim mahalle parkımızda

Sonra gençliğin sarhoşluğunda aradım onu
Mutluluğun diğer adı İstanbul’a kavuşmaktı
Anladım ki beyhudeymiş fani çözümlerim
Bunlar mutsuzluğu bir anlık savuşmaktı

Ne zormuş hayata dur, yoruldum diyememek
Veya hiç sebepsiz dur, başım dumanlı bugün
Büyüyünce en büyük kayıp zamanda sürüklenmek
Mazide arandığım zamanın freniymiş, gün be gün

Hayat denen atlı karıncanın keyfi kaçtı artık
Başım zonkluyor, beynimde bir uğultulu şarkı
Eskisi gibi heyecandan başım dönmüyor, Yoksa!
Dindi mi döndüren kavak yelleri bu çarkı

Artık avunacak bir oyuncağım kalmadı
Çabuk sıkıldım şu hayat denen oyundan
Ya Rab ya mutmain et bu kalbi, ya al canımı
Bıktım artık bu emanetlik yaşamaktan