:- ('' Mutsuz '') -: Şiiri - Abdullah Ercan

gecenin olduğu yer gözlerinin rengi
karanlıkta bir bahar o güneşe susuz
sen mi verdin o şavkı mehtab mı özendi
gün sensiz öylesine gecelerde mutsuz

özleminde sevgiden bir iz var okunan
neş'e den uzak kalmış gülüşün kahkahan
hüzün dolu satırlar vuslata yazılan
söz sensiz öylesine hecelerde mutsuz

gönül dayanmaz oldu cevrine sevdânın
unutulmaz yıllarca cefâsı hicrânın
safâsı kalmadı hiç virâne dünyanın
han sensiz öylesine hânelerde mutsuz

baharında mevsimin bırakıp gittiğin
canından bir can kaldı emanet ettiğin
gonca gonca büyüdü kalbime ektiğin
gül sensiz öylesine lâlelerde mutsuz

şafaklara ulaştık ne kaldı geceden
aşınmadı hatıran her sabah yeniden
tazelenen gün gibi bakan penceremden
tül sensiz öylesine perdelerde mutsuz

yalnızlığa büründü yokluğunla âlem
aynalar mı ıslandı gözlerim mi annem
başucunda ağlayıp huzuruna gelsem
el sensiz öylesine dillerimde mutsuz