Mutmain Şiiri - İbrahim Ateş

Son kez baktım nefsi hevaya.
Ruhum hazırdır sandım acıya.
Vapurlar gördüm kalkan iskeleden.
Hepsi de son seferde gibiydiler.

Bir anlık gaflete kapılsam ardından yürürdüm.
Yaptığın tüm hataları görmezden gelirdim.
Çıkmak olmazdı güneş aydınlığına.
Seni kendime yoldaş bilirdim.

Bilinmezi ister gönlüm istemez seni.
Maziye gömdüm bendeki seni.
Onda içtim ben aşkı kana kana.
Erişmek nasip olsun rızasına.

Nefsim üç bin yıl yandı kar etmedi.
Kudret sahibi hakkı kabul etmedi.
Artık dostum olana kadar düşmanım.
Mutmain olmayı nasip et Allah'ım.