Mutluyumsan'ın Siz

Anlat,
sana göre hangi prensin beyaz atına binip gittin uzaklara,
habersiz.
Biliyorum,
gözlerine pembelikleri sürdükleri için belkide,
eminim.
Her gün ana avrat söverken kadere,
yinede bu çulsuz yüreğe saplanıp kaldın,
seviyordum seni.
Bir yar(a) kaldı senden bana,
kalemim, kağıdım.
Yazamadım mutlulukları,
yazamadım kavuşmaları,
o gelecek diye üç nokta koymadım sonuma,
çünkü gidenler gelmeyecekti,
çünkü gidenler mutlu yerinden,
kalanlar aynalara inat sahte gülüşler,
peydahladılar yarınlara.
Senden başkasını yazmadı kalem,
başaramadım,
harf harf sen yazdım yıkık dökük kağıtlara,
SEN vardın ama sen yoktun,
aslın yoktu bende,
çırpınışlarımı göremedin,
sen diye atan kalbimin ritmini duyamadın,
SEN vardın ama sen yoktun,
aslın yoktu bende.
Gökyüzü mateme büründü bu şehirde,
patlamaya hazır bir volkan gibi geceler,
şehir karanlık,
şehir yağmurlu,
şehir bize ağlıyor sevgili,
şehir bize küs,
bu şehir yalnız bizsiz,
katledilmiş hayallerimizle dolu caddeler,
sokaklar bomboş bizsiz.
Ve bir akşam üstü ölü bulunursam,
elimde resmi ile kapısında,
mutlu ölüyorum,
sanın siz.

Erkan Ipek Mutluyumsanın siz